Travma (TSSB) Antwone Fisher Film İncelemesi

Antwone Fisher

Yapım: 2002 – ABD Tür: Biyografi, Dram, Psikolojik Süre: 120 dakika Yönetmen: Denzel Washington

Oyuncular: Denzel Washington, Derek Luke

Film'in konusu

Deniz Kuvvetleri mensubu olan Fisher, içindeki öfkenin nedenini anlayabilmek için profesyonel yardım alır ve bir psikiyatristle görüşmeye başlar. Bu yolculuk onu, yıllardır görmediği ailesini aramaya itecektir. Çocukluğunda yaşadığı travmatik olaylar da ancak bu şekilde açılabilecektir.

Film İncelemesi (Travmatik yaşam incelemesi)

Film Antwone'ın çocukluk yıllarında yaşadığı travmatik olaylara yönelik bir rüya ile başlamaktadır. Rüyasında, kilisenin içinde ona sıcak bir aile hissi veren kalabalık bir topluluk büyük bir yemek masasında eşlik etmektedir. Bu sahnenin ardından üvey kuzen, ateş ve üvey annesinin fotoğrafları hızlı bir şekilde görüp kâbustan uyanır. Burada travmatik olayların rüyalarda tekrar yaşanması söz konusudur. Geçmiş yaşama dair izler rüyalarda tekrar ortaya çıkıp bireyin psikolojik bütünlüğünü bozmaktadır.

Film boyunca Antwone saldırgan bir kişiliği yansıtmaktadır. Kendisine yönelik şakalar ve kışkırtmalara aşırı tepkiler verip saldırgan davranışlar göstermektedir. Yine bu şekilde gerçekleşen bir olay sonucu komutanları zoraki olarak ordunun klinik servisine Antwone'ı göndermişlerdir. Burada terapistiyle yakın bir ilişki içersinde olacak ve yaşadığı travmatik olayların çözümü geçmişe yönelik anlatımlarla çözülecektir.

Antwone en başta kendisinde bir problemin olmadığını söylese de uzun bir bekleyişin ardından terapiste kendisini açacaktır. Terapiste anlattığı yaşam öyküsünde:

Babasını hiç görmemiştir. Babası, Antwone doğmadan 2 ay önce öldürülmüştür. Annesi hapiste olduğu için kendisi hapishanede dünyaya gelmiştir. Buradan alınıp çocuk yetiştirme yurdunda 2 yıl kalmıştır ve sonrasında kilise papazına evlatlık verilmiştir. Her Pazar kilisede törenlere katılmış, üvey annesinin katı kuralları içersinde büyümüştür. Bu kurallardan birinde bir hatası olduğunda aşırı dayak ve cezalandırmalarla karşılaşmıştır. Antwone evden uzaklaştığında orduda yaşamayı seçmiş olması çocukluktaki katı kurallar çerçevesinde büyümüş olmasına bağlanabilir.

Bu sahneler izlendiğinde üvey annesinin ateşle korkutup dayak attığı bir anısı geçmektedir. En başta gördüğü kâbusta ateş cezasının ve yediği dayakların travmaya neden olduğu anlaşılmaktadır. Çocukken yaşadığı bu olaylarda korku ve çaresizlik net bir şekilde gösterilmektedir. Travmatik olayların kökeninde de korku, çaresizlik, olayların beklenmedik olması ve olaylara müdahale edememe vardır.

Üvey annesinin bu davranışlarına ek olarak Antowne'a sürekli "pis zenci" demesi ve gerçek annesinin olmadığını, Antwone'ı terkettiğini vurgulaması; Antwone'da var olan ailesine karşı öfkesinin daha da derinleşmesine neden olmuştur.

Antwone, terapistiyle güven ilişkisini oluşturduktan sonra ikili arasında aktarım yaşanmıştır. Fakat filmde en çok üzerinde durduğum noktalardan biri terapist ile Antwone arasında emir-komuta zincirine dayalı ikinci ilişki türleri vardır. Yani Antwone, terapistin hem danışanı hem de kendisinden daha düşük rütbede bulunan bir askerdir. Filmin bir iki repliğinde emir-komuta ilişkisinin izleri görülmektedir. Ayrıca terapistin Antwone'ı ailesiyle tanıştırması ve terapi dışındaki başka bir ilişki geliştirmesi de etik kurallar dahilinde olmadığı için bir profesyonelin yapmaması gereken birşeydir.

Antwone terapi sırasında yine orduda görevli bir arkadaşından hoşlanır. Onunla konuşmaktan çekinse de terapistin güven desteğiyle buluşma gerçekleşir. Antwone kız arkadaşı edindiği dönemde saldırgan davranışlarında azalma göstermiştir. Bu durum Antwone'ın sevgiden yoksun yetişmesi ve sevgi alışverişine ihtiyacı olduğunu göstermektedir. Terapiden sonra gerçek ailesini bulma yolcuğunda kız arkadaşı da onun yanında olacaktır.

Öfke kontrolünü elinde bulundurduğu dönemde yine bir olay patlak verir. Bir barda arkadaş grubuyla bir barda eğlenirken içlerinden biri Antwone'ın hiçbir bayana bakmadığı için Antwone ile alay eder ve Antwone yine saldırgan davranışı gerçekleştirir. Bu olay üzerinde terapistiyle konuşmasında 25 yaşına kadar hiçbir zaman kendi isteğiyle bir bayanla olmadığını söylemiş ve 7 yaşındayken bayan olan üvey kuzeninin dayaklarına ve cinsel istasmarına maruz kalmıştır. Bu durum Antwone'ın tüm bayanlardan nefret etmesine ve cinsel isteklerini bastırmasına neden olmuştur.

Terapinin bir noktadan sonra tıkanması üzerine terapist Antwone'a, terapiyi bitirmesi gerektiğini ve artık ailesini bulmaya çıkması gerektiğini söylemiştir. Bunun üzerine Antwone korku ve endişe tepkileri göstermiş, "çanlar çalıyor" diye söylenmiştir. Bunun anlamı çocukluktan beri en iyi arkadaşının 23 yaşındayken bir soygunda gözünün önünde öldürülmesinden kaynaklanmaktadır. Öldürüldüğü esnada kapının açılıp kapanmasına eşlik eden zil sesi travmatik olayın bir izi olup, olayın tekrar yaşanmasının bir simgesi haline gelmiştir. Arkadaşının ölümünde kendisini yalnız bırakıp gittiği için yine arkadaşına öfkelidir.

Terapinin noktalanmasının ardından Antwone kız arkadaşıyla birlikte gerçek ailesini aramaya gider. Üvey annesiyle, üvey kuzeniyle yüzleşir ve içindeki öfkeyi yüzlerine vurur. Ardından babasının ailesini bulur ve rüyalarındaki gibi sıcak bir aileyle karşılaşır. Gerçek annesini bulduğunda içindeki öfke sönmüştür ve herşeyi arkasında bırakmıştır.